τοῦ Ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος κ.Νικολάου

Ὁ εἰκοστός αἰώνας σφραγίστηκε ἀπό σειρά γεγονότων, τά ὁποῖα προανήγγειλαν τόν ἐπαναπροσδιορισμό τῶν δεδομένων τῆς παγκόσμιας ἱστορίας σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Ὁ αἰώνας αὐτός γνώρισε τή μεγαλύτερη τεχνολογική καί ἐπιστημονική ἀνάπτυξη ἀπ’ ὅση γνώρισαν στό σύνολό τους ὅλοι οἱ προηγούμενοι αἰῶνες. Τό σημαντικότερο ὅμως στοιχεῖο ἀποτελεῖ ἡ ἐνσωμά τωση αὐτῶν τῶν θεαματικῶν τεχνολογικῶν καί ἐπιστημονικῶν ἐπιτευγμάτων στήν καθημερινή ζωή ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων.
Ἡ τεχνολογία τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης καί Πληροφόρησης γνώρισε καί αὐτή μέ τή σειρά της ραγδαία καί πρωτοφανή ἀνάπτυξη. Ὁ πρῶτος ψηφιακός ὑπολογιστής πού κατασκευάστηκε τό 1946 καταλάμβανε χῶρο 163 τετραγωνικῶν μέτρων. Σέ λίγα ὅμως χρόνια σχεδόν ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀπέκτησε τή δυνατότητα νά φέρει διαρκῶς μαζί του τόν προσωπικό φορητό του ὑπολογιστή, γιά νά μπορεῖ νά συνδέεται διαδικτυακά μέ ὁλόκληρο τόν κόσμο.
Ἐπιπλέον ἡ τελειοποίηση τῆς τεχνολογίας τῶν ἐπικοινωνιῶν ἀρχίζοντας μέ τήν εὐρεία διάδοση τοῦ τηλεφώνου καί φθάνοντας στά σύγχρονα δορυφορικά συστήματα, κατόρθωσε νά ἑνώνει μεταξύ τους μέ ἦχο καί εἰκόνα ὁποιαδήποτε σημεῖα τῆς Γῆς. Αὐτές καί ἄλλες πολλές ἀλλαγές στήν ἐνημέρωση καί ἐπικοινωνία, πού διανοίγουν παράθυρα σέ ἄλλες χῶρες καί τρόπους ζωῆς, ἀποτέλεσαν καί τόν κύριο παράγοντα κοινωνικῶν ἀλλαγῶν στόν 20ο αἰώνα διαμορφώνοντας νέους κανόνες στήν ἐκπαίδευση, τήν ψυχα γωγία ἀκόμη καί στήν πολιτική ζωή ἀλλά καί σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τοῦ καθημερινοῦ βίου. Θά πίστευε κανείς ὅτι τά δεδομένα πού δημιουργήθηκαν, θά γεννοῦσαν καί θά βοηθοῦσαν περισσότερο τή σύσφιγξη τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, πράγμα πού δυστυχῶς στό μεγαλύτερο βαθμό δέν ἐπαληθεύεται.
Ἡ ἐκπληκτική λοιπόν ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας καί ἐπικοινωνίας τά τελευταῖα χρόνια ἔφερε ἐπανάσταση στή ζωή μας. Μικροί καί μεγάλοι ἐκμεταλλεύονται τίς δυνατότητες αὐτές, ὁ καθένας μέ τίς δικές του γνώσεις καί δεδομένα.
Εἶναι πραγματικά ἐντυπωσιακό νά μπορεῖς νά ἐνημερώνεσαι ἀνά πᾶσα στιγμή γιά τό παγκόσμιο γίγνεσθαι καί μέσω τοῦ διαδικτύου νά ἔχεις ὅλο τόν κόσμο μπροστά σου, στή μεγάλη ἤ μικρή σου ὀθόνη, τό κινητό σου δηλαδή τηλέφωνο.
Ὁπωσδήποτε εἶναι ἀναγκαῖο καί θεμιτό νά ἀξιοποιοῦμε θετικά ὅλα τά ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης καί τῆς ἀνθρώπινης σοφίας καί γνώσης, ἀλλά νά γίνεται χρήση μέ σύνεση καί μέτρο, ἀποφεύγοντας τήν ἀλόγιστη κατάχρηση. Λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος σέ μία ἐπιστολή του «καί οἱ χρώμενοι τῷ κόσμῳ τούτῳ ὡς μή καταχρώμενοι».
Δέ θά δαιμονοποιήσουμε λοιπόν καί δέ θά ἀπορρίψουμε τίποτε, ἀλλά καί δέν θά ἐπιτρέψουμε σέ κανένα νά ἀπορρίψει ἐμᾶς τούς ἰδίους, νά μπεῖ ἔτσι στή ζωή μας πού νά τήν ἀλλάξει. Νά ἀλλοιώσει τήν προσωπικό τητα, νά ἀλλοτριώσει τό πνεῦμα μας, τήν ἱερότητα καί μοναδικότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τήν ὀμορφιά τῆς ἀνθρώπινης ἐπικοινωνίας. Δέν πρέπει νά ἐξαρτηθοῦμε καί νά αἰχμαλωτισθοῦμε ἀπό ὅλα αὐτά τά ἐπιτεύγματα, σέ σημεῖο πού νά ἐπηρεάσουν ἀρνητικά τή ζωή μας. Ἀπεναντίας οἱ ἀρχές καί οἱ ἀξίες τῆς ζωῆς καί παράδοσής μας πρέπει νά κυριαρχήσουν σέ αὐτά, ὥστε νά τά ἀξιοποιήσουν θετικά καί νά τά ἀναδείξουν ὄργανα καί ἐργαλεῖα, πού θά ὑπηρε τοῦν καί θά διακονοῦν τή ζωή μας.
Ὑπάρχει λοιπόν ἀνάγκη σωστῆς χρήσης χωρίς ὑπερβολές καί ἐκτροπές, γιά νά μή χάσουμε τά παιδιά μας δημιουργώντάς τους μέ τήν κατάχρηση τῆς τεχνολογίας καί τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης ψυχολογικές διαταραχές, ἀδιαφορία γιά μελέτη καί μόρ φωση, ἀπαξίωση τῆς ζωῆς, κλείσιμο στήν ἐγωιστική καί καταθλιπτική μοναξιά τους. Νά εἶναι συνεχῶς τά παιδιά μέ τήν ἐφηβική ἐπιπολαιότητα, τόν ἐνθουσιασμό καί τήν ἀθωότητά τους ἐκτεθειμένα σέ φαινόμενα παρενόχλησης, ἐξαπάτησης, ἀποπλάνησης, ἐκφοβισμοῦ καί τόσων ἄλλων κινδύνων.
Νά μήν χαθεῖ ἡ ἐπικοινωνία μέσα στήν οἰκογένεια μεταξύ συζύγων ἀλλά καί γονιῶν μέ τά παιδιά τους. Ἐνῶ δηλαδή ἐπικοινωνεῖς μέ πολλούς εἰκονικούς καί ἄγνωστους πολλές φορές ἀνθρώπους – φίλους, νά χάνεις τόν διπλανό σου, τά πρόσωπα τοῦ στενοῦ σου περιβάλλοντος καί νά μήν ἔχεις κανένα πραγματικά δίπλα σου ἰδίως στίς δύσκολες ὧρες καί στά προβλήματά σου. Γενι κά τό κάθε μέλος τῆς οἰκογένειας ζεῖ κυριολεκτικά στόν δικό του κόσμο, τόν φανταστικό, εἰκονικό καί ἀνύπαρκτο ἐν πολλοῖς. Δέν μπορεῖ ὅμως νά σταθεῖ καί νά ἀντέξει γιά πολύ σπίτι καί οἰκογένεια, ὅπου ἐπιστρέφει ὁ πατέρας ἀργά ἀπό τή δουλειά του καί κλείνεται στό δωμάτιο μέ τόν ὑπολογιστή του, καί τά παιδιά στά δικά τους δωμάτια γιά νά ἐνημερωθοῦν ὁ καθένας, καί νά ἐπικοινωνήσουν μέσω τοῦ facebook μέ τούς φίλους τους ἤ ἀκόμη νά ἀσχοληθοῦν μέ τίς διάφορες ὑποχρεώσεις τους. Μ’ αὐτή τή συμπεριφορά χάνεται ἡ ἐπικοινωνία τῆς ἀγάπης, σβήνει ἡ οἰκογενειακή χαρά καί ζεστασιά καί τά μέλη τῆς οἰκογένειας ἁπλῶς συγκατοικοῦν. Τραυματίζεται ἡ ἑνότητα τῆς οἰκογένειας καί ἡ ψυχική ὑγεία τῶν μελῶν της.
Μέ τή συνεχῆ ἐνημέρωση καί ἀνάρτηση προσωπικῶν δεδομένων καί δραστηριοτήτων, χάνεται ἀπό τούς χρῆστες ἡ προσωπική καί ἰδιωτική ζωή. Ὅλοι ἀσχολοῦνται μέ ὅλους καί καλλιεργεῖται ἡ κατάκριση. Ὁ ἐθισμός σέ συνδυασμό μέ τήν ἀρρωστημένη φιλαυτία καί τόν ναρκισσισμό καί ἡ ἱκα νοποίηση νά βλέπουν συνεχῶς τό εἰκονικό τους προφίλ, τούς δημιουργεῖ ψυχοσωματικά προβλήματα καί διαταραχές.
Δημιουργεῖται χάσμα στίς σχέσεις τῶν συζύγων, ἐξωσυζυγικές πολλές φορές σχέσεις καί στό τέλος κατακόρυφη αὔξηση τῶν διαζυγίων. Τά παιδιά μεγαλώνουν σέ ἕνα περι βάλλον ψυχικά καί πνευματικά ἀνθυγιεινό. Τά μέσα αὐτά μπορεῖ νά διευκολύνουν ἀρκετά τή ζωή μας, ὅμως ἄν δέν περιορισθοῦμε στήν ὀρθή χρήση καί ἀξιοποίησή τους, μπορεῖ νά ἀλλοιώσουν τήν προσωπικότητά μας καί τή ζωή μας ὁλόκληρη.
Μέ τό διαδίκτυο, ὅπως εἴπαμε, εἶναι ὅλος ὁ κόσμος μπρο στά μας, μέσα στό σπίτι μας. Εἶναι ὅμως, ἄν δέν προσέξουμε, καί ὁ ὑπόκοσμος, ὁ κόσμος τῆς βίας καί τοῦ ἐγκλήματος, τῆς αἰσχρότητας καί τῆς ἀνηθικότητας καί ὅλα αὐτά τά ἔχουν ἀκόμη καί τά παιδιά μας συνέχεια μαζί τους καί ἀσχολοῦνται μέ αὐτά.
Ἄς καθίσουμε λοιπόν μέ σύνεση καί προσοχή, ἀφήνοντας λίγο τόν ἑαυτό μας νά ξεζαλισθεῖ καί νά ξεμεθύσει ἀπό τή ζάλη καί τή μέθη καί τόν ἐντυπωσιασμό τῆς τεχνολογίας βάζοντας τά πράγματα στή θέση καί τά ὅριά τους.
Ἄς χαροῦμε, ἀξιοποιώντας τίς διευκολύνσεις τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης ἀλλά μέ μέτρο, σύνεση καί προσοχή.
Ἄς μήν παρασυρθοῦμε ἀπό τή δυνατότητα νά γνωρίσουμε καί νά ἐπικοινωνήσουμε μέ ὅλο τόν γνωστό καί ἄγνωστο κόσμο, καί στό τέλος νά χάσουμε τόν ἑαυτό μας, τόν συνάν θρωπό μας καί τήν ἀληθινή φιλία, τήν οἰκογένειά μας ἀκόμη καί τόν ἴδιο τόν Θεό μας.

Περιοδικό Παράκληση τ.97

Twitter