Τα Χριστούγεννα, που µε την Χάρη του Θεού εορτάζουµε και φέτος, µας δίνουν την ευκαιρία να εµβαθύνουµε στο Μυστήριο της αγάπης του Θεού. Πολλά και ανεκτίµητα είναι τα δώρα του Θεού σε µας. Το µεγαλύτερο όµως δώρο Του είναι η ενανθρώπηση του Μονογενούς Του Υιού, χωρίς την οποία θα είµεθα ακόµη απελπισµένοι αιχµάλωτοι του διαβόλου και του θανάτου.
Λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Τι βάθος πλούτου και σοφίας και θείας φιλανθρωπίας! Έτσι γνωρίζει ο Θεός µε τη σοφία, τη δύναµη και τη φιλανθρωπία Του τα ολισθήµατα από την εκούσια παρεκτροπή µας να τα κατασκευάζει ασυγκρίτως προς το καλύτερο. Διότι αν ο Υιός του Θεού δεν κατέβαινε από τους ουρανούς, εμείς δεν θα είχαµε καμία ελπίδα να ανέβουµε στον ουρανό. Αν Αυτός δεν εσαρκώνετο, δεν έπασχε κατά σάρκα, δεν ανίστατο και ανελαµβάνετο για χάρη µας, δεν θα γνωρίζαµε την υπερβολική αγάπη του Θεού προς εμάς» ( Οµιλ. ιστ΄). Τονίζει δε πάλι ο άγιος Γρηγόριος ότι ο Χριστός εσαρκώθη «ίνα δείξη την του Θεού προς ημάς αγάπην».
Εµβαθύνοντας ο άγιος Νικόδηµος ο Αγιορείτης, ο σοφός και απλανής αυτός διδάσκαλος της Εκκλησίας µας, στις ευεργεσίες που προέκυψαν για τους ανθρώπους από τη Σάρκωση του Χριστού και το απολυτρωτικό Του έργο, τονίζει ότι µε αυτήν ο σαρκωθείς Κύριος πρώτο µας ανεβάζει από το βαθύτατο χάος, στο οποίο είχαµε πέσει, και δεύτερο µας ανυψώνει σε θεϊκή δόξα. Μας ελευθερώνει δηλαδή από µια αδυσώπητη φυλακή και µας χαρίζει τη θεώση..[...]
Πρέπει να οµολογήσουµε ότι ακόµη και αυτές τις άγιες ηµέρες δεν ερχόµεθα σε συναίσθηση της απείρου προς εμάς αγάπης του Θεού. Δεν τη ζούµε σαν το πιο συγκλονιστικό γεγονός στη ζωή του κόσμου και στη δική µας ζωή. Δεν ανταποδίδουµε στον αγαπήσαντα ημάς Κύριο τη δική µας αγάπη.
Είναι ίσως η µεγαλύτερη αποτυχία της ζωής µας ότι δεν νοιώθουµε την αγάπη του Θεού σε µας και δεν Του ανταποδίδουµε τη δική µας αγάπη. Έτσι και η χριστιανική µας ζωή φυτοζωεί, δεν είναι µέθεξις Θεού ούτε ανάκραση του κτιστού µας είναι µε τον άκτιστο Θεό. Όταν ζούμε το µυστήριο της αγάπης του Θεού, µπορούµε κατά βάθος να χαιρώµεθα και στις πιο αντίξοες περιστάσεις της ζωής µας και να αντιµετωπίσουµε τον ίδιο τον θάνατο µε ελπίδα.
Οι άγιοι άνθρωποι όλων των αιώνων ένιωσαν στο βάθος της υπάρξεώς τους πόσο τους αγαπά ο Θεός και αγάπησαν τον Θεό ολοκληρωτικά. Γι’ αυτό και υπέµειναν καρτερικά κάθε είδους πόνο, στέρηση, βάσανο, άσκηση και δοκιµασία για την αγάπη του Θεού.
Η προσευχή του Αποστόλου Παύλου για τους Εφεσίους είναι προσευχή όλων των Αγίων, ώστε όλοι οι Χριστιανοί να γνωρίσουν εν Χάριτι την αγάπη του Χριστού που υπερβάλλει κάθε ανθρώπινη γνώση: «Γι’ αυτόν τον λόγο γονατίζω προσευχόµενος προς τον Πατέρα του Κυρίου µας Ιησού Χριστού... να σας δώσει κατά τον πλούτο της δόξης Του, να ενισχυθείτε µε δύναµη διά του Πνεύµατός Του στον εσωτερικό σας άνθρωπο, να κατοικήσει ο Χριστός διά της πίστεως στις καρδιές σας, να είσθε ριζωµένοι και θεµελιωµένοι στην αγάπη, για να µπορέσετε να καταλάβετε µαζί µε όλους τους Αγίους ποιο είναι το πλάτος και µήκος και βάθος και ύψος, και να γνωρίσετε την αγάπη του Χριστού, η οποία ξεπερνά τη γνώση, για να καταστείτε πλήρεις µε όλη την πληρότητα του Θεού» (βλ. Εφ. γ΄ 14-19).
Μακάρι να αξιωθούµε και εµείς µε τη Χάρη του Σαρκωθέντος Κυρίου µας και µε την ευκαιρία των αγίων εορτών της ενανθρωπήσεώς Του να γνωρίσουµε, νιώσουµε και βιώσουµε την αγάπη του Χριστού, ώστε όλος ο Θεός να κατοικήσει µέσα µας.
Γέροντα Γεωργίου Καψάνη, pemptousia.gr
