(Πράξ. στ΄, 1-7)

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ Δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις· ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰ πλήρεις πνεύματος καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους, καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ πνεύματος ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. Καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανεν, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἰερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.

Ερμηνεία

Η αντίσταση των Γραμματέων και, Φαρισαίων κατά του Ευαγγελίου αντί να αναστείλει την πρόοδο του Ευαγγελίου, περισσότερο την ενίσχυσε. Όταν ο Θεός ευλογήσει ένα έργο, ό,τι αντίθετο και να κάνουν οι άνθρωποι, δεν γίνεται τίποτε. Παράδειγμα οι Εβραίοι. Όσο τους καταδίωκε ο Φαραώ, τόσο περισσότερο πληθύνονταν. Εδώ φαίνεται και η δύναμη του Θεού. Βέβαια, μαζί με την αύξηση του αριθμού των Χριστιανών παρατηρούμε και αύξηση των προβλημάτων μεταξύ των Χριστιανών. Οι Ελληνιστές Εβραίοι παραπονέθηκαν πως παραθεωρούνται στην ελεημοσύνη οι γυναίκες χήρες που προέρχονταν απ’ αυτούς. Αυτοί που διένειμαν την ελεημοσύνη προφανώς ήταν Εβραίοι, γι’ αυτό και αναφύησαν τα παράπονα.
Παρατηρούμε, λοιπόν, τρία πράγματα στις πρώτες Χριστιανικές κοινότητες, γράφει ένας θεολόγος. Η μαθητεία στον Χριστό, η φιλανθρωπία του Χριστιανισμού και η ατέλεια των ανθρώπων. Ο κύριος διδάσκαλος ήταν ο Χριστός. Έμβλημα του Χριστιανισμού η ελεημοσύνη εν αντιθέσει με τον ειδωλολατρικό κόσμο, που είχε τη δύναμη. Ατέλεια των Χριστιανών η μεροληψία. Αυτό ανάγκασε τους Αποστόλους να εκλέξουν τους επτά διακόνους που θα είχαν αποκλειστική διακονία την υπηρεσία των τραπεζών και της παροχής της ελεημοσύνης στους Χριστιανούς.
Η αρετή της φιλανθρωπίας
Η οργανωμένη φιλανθρωπία, αλλά και η ατομική είναι αναγκαία. Είναι έμπρακτη εκδήλωση αγάπης. Είναι μεγάλο έργο, γι’ αυτό και αυτοί που ασχολούνται με τα υλικά οφείλουν να είναι προσεκτικοί, δηλ. τίμιοι, με πολλή ευαισθησία, να μη χαρίζονται σε κανέναν. Ο Χριστός δύο φορές έθρεψε τους ανθρώπους υλικώς. Καθημερινά βέβαια τρέφει τους ανθρώπους με υλικές και πνευματικές τροφές. Πρώτα τα πνευματικά και μετά τα υλικά. Το λυπηρό όμως σήμερα είναι να έχουν αντιστραφεί τα πράγματα. Οι άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί, πρώτα προσέχουν τα υλικά και μετά τα πνευματικά. Είναι μεγάλος πειρασμός το χρήμα στα χέρια των ανθρώπων.
Οι διάκονοι της φιλανθρωπίας
Ας έλθουμε τώρα στην εκλογή των επτά διακόνων, που θα υπηρετούσαν τη φιλανθρωπία και μάλιστα την οργανωμένη. Τι είδους άνθρωποι ήταν; Ήταν άνθρωποι «πλήρεις πνεύματος και σοφίας» (Πράξ. 6, 3). Τους χειροτόνησαν. Οι Απόστολοι έβαλαν τα χέρια τους πάνω στα κεφάλια τους. Τα χέρια των Αποστόλων πάνω στην κεφαλή των διακόνων, ενώ το παν το έκανε το Πνεύμα το Άγιο. Το Άγιο Πνεύμα χειροτονεί τους κληρικούς και τους καθιστά στις διακονίες των ανθρώπων. Οι επτά αυτοί άνδρες πήραν χειροτονία για το συγκεκριμένο έργο, δηλ. να υπηρετούν τη φιλανθρωπία. Έπρεπε και οι επτά να είναι προσεκτικοί στη ζωή τους. Μπορεί ένας άνθρωπος να μην είναι κλέπτης, αλλά να είναι θυμώδης, θρασύς και να οργίζεται. Αυτός δεν μπορεί να γίνει σωστός διάκονος του Θεού.
Οι επτά διάκονοι ήταν κατά κόσμον σοφοί και κατά Θεόν πλήρεις χάριτος. Παράδειγμα ο αρχιδιάκονος Στέφανος, που αργότερα έδωσε και το αίμα του για τον Χριστό. Επίσης ο Φίλιππος, που ήταν ιεραπόστολος, κ.λπ. Βλέπουμε όλα να γίνονται με προσοχή. Οι Απόστολοι εξήγησαν στον λαό την ανάγκη και μετά προέβησαν στη χειροτονία. Δεν αγνόησαν τη θέληση του λαού. Ένας σύγχρονος θεολόγος λέει πως οι Απόστολοι από λόγους συνέσεως και ταπεινοφροσύνης ζητούν τη γνώμη των πολλών ως εμπειροτέρων στα υλικά από αυτούς. Απόδειξη ότι τον λαό τον ποίμαιναν και δεν τον κατακυρίευαν. Η εκλογή γινόταν από τον λαό, ενώ η χειροτονία από τους Αποστόλους.
Οι προϋποθέσεις της καλής φιλανθρωπίας
Βλέπουμε πως ό,τι έκαναν οι Απόστολοι το έκαναν κάτω από την καθοδήγηση του Θεού κι όχι αυταρχικά κι από μόνοι τους. Στη ζωή μας πολλά προβλήματα αναφύονται και μερικά από αυτά είναι και πιεστικά. Ο Χριστιανός πάντοτε ζητάει τη χάρη του Θεού να έχει σύμμαχο για να προχωρήσει στη ζωή του και να επιτύχει στο έργο του. Ακόμη στα έργα του ο Χριστιανός δίνει προτεραιότητα στα πνευματικά, όπως π.χ. οι Απόστολοι έδωσαν την πρώτη άξια στον λόγο του Θεού και μετά στα υλικά αγαθά. Έπονται τα υλικά αγαθά στη ζωή μας. Δεν πρέπει να μας καταλαμβάνει η πλεονεξία και ο φθόνος. Εμείς να αρκούμαστε σ’ αυτά που δίνει ο Θεός και είναι αναγκαία για τη σωτηρία μας. Ο γογγυσμός εναντίον του Θεού, πως τάχα δεν μας έχει δώσει πολλά στη ζωή μας, είναι αμαρτία και δεν αρμόζει στους Χριστιανούς.
Αγαπητοί αδελφοί, αυτοί πού έχουν Εκκλησιαστικά διακονήματα οφείλουν να είναι προσεκτικοί στη ζωή τους και να μη δίνουν αφορμές σκανδάλου. Να είναι γεμάτοι από τη χάρη του Θεού που θα τους εμπνέει και θα τους καθοδηγεί σωστά και αυτοί με τη σειρά τους θα εμπνέουν τον λαό σε έργα αγαθά και θα τον καλλιεργούν πνευματικά για να επιτύχει τη σωτηρία του. Αμήν.

Μητροπ. Εδέσσης Ιωήλ, Ο επιούσιος Άρτος

Twitter