(Α’ Κορ. θ΄, 2-12)

Ἀδελφοί, ἡ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ. Ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσιν αὕτη ἐστί. Μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν; Μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς; Ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρνάβας οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι; Τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; Τίς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; Ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει; Μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ; Ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα λέγει; Ἐν γὰρ τῷ Μωσέως νόμῳ γέγραπται· «Οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα». Μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ; Ἢ δι᾿ ἡμᾶς πάντως λέγει; Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη, ὅτι ἐπ᾿ ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ᾿ ἐλπίδι. Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν; Εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; Ἀλλ᾿ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἵνα μὴ ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ.

Ερμηνεία

Ένα από τα συμπτώματα της αρρωστημένης ανθρωπίνης φύσεως είναι και η αμέλεια και η ραθυμία για τα πνευματικά. Έχουμε μια ροπή για το βολικό, το ευχάριστο και το ξεκούραστο, και γι’ αυτό που φαίνεται πως είναι πιο κοντά στις αισθήσεις μας. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα απαρνούμεθα το πνεύμα της θυσίας και της αυταπαρνήσεως. Ο άνθρωπος αποχαυνώνεται πνευματικά και ψυχικά και οδηγείται σε μια πνευματική υπνηλία. Σ’ αυτό συμβάλλει και η δομή της κοινωνίας μας, που έχει σαν ιδανικό την ευμάρεια και την κατανάλωση των υλικών πραγμάτων. Αυτό τον μεγάλο κίνδυνο χρειάζεται να τον πολεμήσουμε, για να μη χαθούμε πνευματικά. Ένας μεγάλος άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, να τι λέγει πάνω στο σημείο αυτό.
apostolos PavlosΤι λέγει ο άγιος Εφραίμ για την επίγεια άνεση;
Δεν θα ζήσουμε αιώνια πάνω στη γη. Εάν κάνουμε μια εσχατολογική θεώρηση της ζωής μας θα το καταλάβουμε αυτό. Πατρίδα μας είναι η άνω Ιερουσαλήμ. Κατά την ημέρα εκείνη κανείς δεν θα μπορέσει να μας βοηθήσει. Ούτε οι συγγενείς μας, ούτε οι φίλοι μας. Από τη ζωή αυτή πρέπει να φροντίσουμε για τον εαυτό μας. «Ο φόβος του Κυρίου γίνεται αιτία πολλών αγαθών. Ενώ αντιθέτως, ὅστις δὲν ἔχει φόβο Θεοῦ ἐν ἑαυτῷ κοιμᾶται ἀμερίμνως, ἀμελεῖ τὰ ἔργα του, περιποιεῖται τὰ πάθη του, εὐχαριστεῖται εἰς ἀναπαύσεις, ἀποστρέφεται τὴν ταπείνωσιν. Τίς δὲν θέλει ἐλεεινολογήση τὸν τοιοῦτον;».
Στη νωθρότητα να αντιτάξουμε τη βία. Δεν πρέπει να δειλιάσουμε, ούτε να σταματήσουμε τον αγώνα μας. Ας προφυλάξουμε τις αισθήσεις μας για να μην τις εκμεταλλευθεί ο εχθρός της σωτηρίας μας. Η αδυναμία μας είναι μεγάλη, αλλά η δύναμη του Θεού μεγαλύτερη. Να ικετεύσουμε τον Θεό να έλθει αρωγός στην προσπάθειά μας• «Πρόσελθε, λοιπόν, πρὸς Αὐτὸν μετὰ θάρρους, πρόσπεσε, στέναξον, κλαῦσον καὶ εἰπὲ πρὸς Αὐτόν: Σῶσόν με τὸν ἁμαρτωλὸν ὅτι πρὸς Σὲ κατέφυγον». Αυτό το μεγάλο όπλο χρησιμοποίησαν οι Άγιοι και βγήκαν νικητές στον αγώνα τους.
Η περιποίηση της σάρκας
Όσο περισσότερο περιποιούμεθα τη σάρκα μας, τόσο περισσότερο αυξάνουν τα πάθη μας. «Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιωτικαῖς, καὶ αἰφνίδιος ἐφ’ ὑμᾶς ἐπιστῆ ἡ ἡμέρα ἐκείνη» (Λουκ. 21, 34). Οι μέριμνες του βίου δεν αφήνουν τον άνθρωπο να μεριμνήσει για την ψυχή του και για τη σωτηρία του. Ο απόστολος Παύλος ταλαιπωρούσε το σώμα του για να μη γίνει ολίγωρος και μαλθακός. «Σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσιν, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον» (Β' Τιμ. 4, 5), λέγει ο Παύλος στον Τιμόθεο. Να είναι νηφάλιος κι όχι κοιμισμένος. Πάρτε, λέγουν οι Πατέρες, σαν παράδειγμα τον χαλκό και τον σίδηρο. Εάν αφεθούν χωρίς επεξεργασία, καταστρέφονται. Το ίδιο και μια ψυχή που κυριεύεται από την αμέλεια και τη ραθυμία• «ἀκαλλὴς (ἡ ψυχή) καὶ ἄχρηστος πρὸς σωτηρίαν εὑρίσκεται» (Αντωνίου του Μεγάλου, Αποφθέγματα). Χάνει τη σκέπη του Θεού και γεμίζει από πολλά πάθη. «Μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, οὓς ἐλθὼν ὁ Κύριος εὑρήσει γρηγοροῦντας» (Λουκ. 12,37).
Η αξιολόγηση της ζωής μας
Ας φροντίσουμε να έχουμε μια νηφαλιότητα στη ζωή μας. Δεν ήλθαμε στη ζωή αυτή να φάμε και να πιούμε και να διασκεδάσουμε. Είμαστε άνθρωποι προορισμένοι για τον ουρανό. Εκεί είναι το τέρμα του αγώνα μας. Ο διάβολος προσπαθεί να μας αποπροσανατολίσει από τη ζωή, που είναι ο Θεός, και να μας βάλει να δουλεύουμε για τα πάθη μας και τις αδυναμίες μας, που είναι ο θάνατος της ψυχής μας. Όλα έχουν αρχή και τέλος. Μόνο ο Θεός είναι άναρχος και ατελεύτητος και μπορεί ουσιαστικά να βοηθήσει τον άνθρωπο και να τον στηρίξει στη ζωή του. Δεν είναι το φαγητό και το ποτό που μας κάνουν να έχουμε ακμαιότητα, όσο η ζωντανή επαφή μας με τον Θεό. Η όντως ζωή είναι ο Θεός. Δυστυχώς οι φιλόυλοι άνθρωποι έχουν αξιολογήσει λάθος τα πράγματα της ζωής. Εκείνα που φθείρονται τα έβαλαν στην πρώτη γραμμή κι εκείνα που μένουν τα αγνοούν ή και τα αμφισβητούν. Κυριαρχεί το σύνθημα πως όποιος αποκτήσει πολλά υλικά αγαθά, αυτός θα είναι και ο ευτυχισμένος. Η πραγματικότητα όμως τις περισσότερες φορές τους διαψεύδει όλους αυτούς που πρεσβεύουν τέτοιες φρούδες ελπίδες. Τα υλικά αγαθά και τα χρήματα μας αποξένωσαν από τους άλλους και μας ξήραναν πνευματικά. Δεν θεράπευσαν τις αρρώστιες μας ούτε μας βοήθησαν να νικήσουμε τον θάνατο. Έγιναν μάλιστα αιτία για να δυστυχήσουν πολλοί.
Αγαπητοί αδελφοί, μόνον ο Θεός μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την πραγματική ευτυχία και άνεση στη ζωή αυτή. Ας επιδιώξουμε την ένωσή μας με τον Θεό, για να ζήσουμε πνευματικά. Αμήν.

Μητροπ. Εδέσσης Ιωήλ, Ο επιούσιος Άρτος