Ήταν ένα πολύ παράξενο κορίτσι η Μαριαλένα. Ελάχιστες φιλίες είχε πιάσει από τότε που είχε έρθει στο σχολείο, τον περασμένο Σεπτέμβριο. Κάποιοι την θεωρούσαν ψηλομύτα, κάποιοι τη θεωρούσαν ντροπαλή. Ακόμα και η διπλανή της στο θρανίο, η Ειρήνη, δεν μπορούσε να καταλάβει ακριβώς τον χαρακτήρα της. Όχι ότι δεν έκαναν παρέα, αλλά να, πολλές φορές η Μαριαλένα σαν να ήταν αλλού, σε ένα δικό της κόσμο, σαν να ήταν κάποιες φορές τόσο αφηρημένη, που να μην μπορούσε να αντιληφθεί αμέσως αν κάποιος της μιλούσε ή τη ρωτούσε κάτι. Ακόμα και η δασκάλα είχε αυτό το πρόβλημα μαζί της. Τη ρωτούσε κάτι κι εκείνη αργούσε να καταλάβει ότι κάποιος της είχε απευθύνει τον λόγο.

Tον 5ο αιώνα μ.Χ. βασίλευε στην Κωνσταντινούπολη ο Θεοδόσιος ο Μικρός. Ευλαβής ο αυτοκράτορας, μα στα χρόνια του ξεφύτρωναν η μία μετά την άλλη οι αιρέσεις. Συχνά αυτές πλανούσαν απ΄ τη σωστή πίστη και τον ευσεβή λαό αλλά ακόμη και τους άρχοντες και τους ιερείς.

– Ουφ!, αναστέναξε ανυπόμονα ο Βασίλης. Πότε θα έρθουν πια;

Κάθισε κοντά στο θολό τζάμι του παραθύρου. Το χιονόνερο είχε πια σταματήσει, αλλά ο παγωμένος αέρας δεν είχε κοπάσει εντελώς. Τα γυμνά δέντρα με τα λυγισμένα τους κλαδιά υποκλίνονταν στον χειμωνιάτικο Δεκέμβρη, που έφτανε σιγά-σιγά στο τέλος του.

Τα μικρά βλασταράκια είχαν πια ψηλώσει πολύ. Τα πράσινα στάχυα είχαν γίνει χρυσά. Σήκωναν όλα στον καλοκαιριάτικο ουρανό από ένα όμορφο στάχυ γεμάτο σπόρους, που ο ήλιος τους έκανε να ωριμάζουν.

– Φοβάμαι, μήπως ο καυτός ήλιος μας ξεράνει μέχρι τις ρίζες μας, είπε ο Σοφός. Αν ξεροψηθούμε τώρα, θα πάει χαμένος όλος ο κόπος που κάναμε για να μεγαλώσουμε. Μ΄ αυτή τη ζέστη θα πεθάνουμε όλοι.

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του διακόνου Στεφάνου. Πληροφορίες για τη ζωή του μας δίνουν οι Πράξεις των Αποστόλων.

Ήταν τόσο χαρούμενα τα παιδιά, που θα μπορούσαν να τραγουδούν ώρες ολόκληρες. Ένιωθαν τα πόδια τους να έχουν φτερά.

– Τι λέτε, συνεχίζουμε, παιδιά; ρώτησε η Στέλλα.

– Πάμε! απάντησαν εκείνα όλο ενθουσιασμό.

Ήταν μια εποχή που η Κωνσταντινούπολη, μετά την άλωσή της από τους Τούρκους, φιλοξενούσε πολλών ειδών εθνικότητες και θρησκείες. Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, Εβραίοι, Αρμένιοι, Φράγκοι και άλλοι πολλοί είχαν ως τόπο διαμονής τους την κάποτε δοξασμένη και τιμημένη πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.