Όμως, από τα μέσα Δεκέμβρη και μετά, που έπεσε και το πρώτο χιόνι, σαν κάτι να άλλαξε στη Μαριαλένα. Χαμογελούσε περισσότερο, σήκωνε ανελλιπώς το χέρι μέσα στο μάθημα θέλοντας να απαντήσει στις ερωτήσεις της δασκάλας, μιλούσε πιο πολύ με τα άλλα παιδιά στο διάλειμμα.

Το τελευταίο κουδούνι χτύπησε. Τα παιδιά είχαν σχολάσει. Μια μεγάλη παρέα μαζεύτηκε στην πάλλευκη αυλή του σχολείου.

– Θέλετε να μαζευτούμε στην πλατεία το απόγευμα να φτιάξουμε ένα χιονάνθρωπο; ρώτησε ένα αγόρι ενθουσιασμένο.

– Ναι, ναι, να φτιάξουμε χιονάνθρωπο!, ενθουσιάστηκαν όλα τα παιδιά.

Εκείνη τη στιγμή η Ειρήνη, που φώναζε κι αυτή χαρούμενη, είδε με την άκρη του ματιού της τη Μαριαλένα να βγαίνει από το σχολείο και να κοιτάζει την παρέα των συμμαθητών της, που είχε μαζευτεί σ΄ εκείνη τη γωνιά της αυλής. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του κοριτσιού. Άρχισε να τρέχει. Η Ειρήνη γρήγορα χαιρέτισε τους φίλους της κι αφού τους βεβαίωσε ότι θα είναι κι αυτή στην πλατεία το απόγευμα, άνοιξε την αυλόπορτα του σχολείου. Ακολούθησε βιαστικά την κατεύθυνση που πήρε η Μαριαλένα. Προσπέρασε το γωνιακό βιβλιοπωλείο και έφτασε σ΄ ένα σταυροδρόμι. Για λίγο στάθηκε αναποφάσιστη. Ευτυχώς η συμμαθήτριά της είχε αφήσει τα αποτυπώματα των παπουτσιών της στο φρέσκο χιόνι και η Ειρήνη τα ακολούθησε.

Άκουσε τα «Αποτυπώματα στο χιόνι» του Debussy 

Τα βήματα της έφταναν μέχρι το γεφύρι. Μετά σταματούσαν απότομα. Μα δεν μπορεί! Πού βρισκόταν η Μαριαλένα; Η Ειρήνη σκέφτηκε το χειρότερο με το νου της: λες ο πάγος να έσπασε, ενώ περπατούσε στην παγωμένη λίμνη;

Πάνω που ήταν έτοιμο το κορίτσι να τρέξει να φωνάξει για βοήθεια, είδε τη συμμαθήτριά της να ξεπροβάλλει κάτω από το γεφύρι. Αυτό που αντίκρισε την έκανε να μείνει με το στόμα ανοιχτό: η Μαριαλένα έκανε πατινάζ πάνω στη παγωμένη λίμνη! Με επιδέξιες χορευτικές κινήσεις γλιστρούσε πάνω στον πάγο και τα παγοπέδιλά της έλαμπαν! Χόρευε και είχε αυτό το αφηρημένο μελαγχολικό βλέμμα που είχε συνήθως μέσα στην τάξη, σαν να ονειροπολούσε. Η Ειρήνη δεν τολμούσε να μιλήσει. Απολάμβανε το πατινάζ της φίλης της.

Μετά από λίγα λεπτά όμως, η Μαριαλένα την κατάλαβε. Σταμάτησε απότομα πάνω στο πάγο.

– Τι κάνεις εσύ εδώ;» ρώτησε θυμωμένα την Ειρήνη.

– Ήθελα να δω αν είσαι καλά, απάντησε εκείνη. Έλα να μιλήσουμε λίγο, την παρακάλεσε.

Η κοπέλα κάθισε σε ένα παγκάκι στην απέναντι πλευρά της λίμνης, έβγαλε τα παγοπέδιλά της κι έβαλε τα μποτάκια της. Η Ειρήνη διέσχισε το γεφύρι και κάθισε δίπλα της.

– Στεναχωρήθηκα που δε με καλέσατε κι εμένα μαζί σας, για να σας βοηθήσω με τον χιονάνθρωπο! Θυμήθηκα το παλιό μου σχολείο! Τότε τα έκανα όλα με τους συμμαθητές μου! Ήμασταν πολύ δεμένοι! Ειδικά, το χειμώνα, παίζαμε χιονοπόλεμο, κάναμε πατινάζ, τραγουδούσαμε τα κάλαντα από πόρτα σε πόρτα! Όλοι μαζί! Αυτά θυμήθηκα γι΄ αυτό με πήραν τα κλάματα! Νιώθω ότι ποτέ δεν θα κάνω φίλους σ΄ αυτό το σχολείο, δάκρυσε πάλι η Μαριαλένα.

Η Ειρήνη την αγκάλιασε. Πολύ καιρό είχε να νιώσει μια φιλική αγκαλιά η Μαριαλένα. Την αγκάλιασε κι αυτή.

– Ξέρεις, πρέπει να μας δώσεις την ευκαιρία να σε γνωρίσουμε και να σε αγαπήσουμε, της είπε η «διπλανή» της. Φυσικά σε θέλουμε στην παρέα μας, φυσικά θέλουμε να είσαι φίλη μας, φυσικά θέλουμε να φτιάξεις μαζί μας τον χιονάνθρωπο της πλατείας! Σε προσκαλώ εγώ! Μόνο σε παρακαλώ, άσε μας να σε γνωρίσουμε και είμαι σίγουρη ότι πολύ σύντομα θα έχεις πολλούς καινούριους φίλους! Θες να έρθεις σπίτι μου να φάμε πριν πάμε με τα παιδιά γι΄ αυτόν τον περιβόητο χιονάνθρωπο;

Η Μαριαλένα χαμογέλασε.

– Ναι, απάντησε, μόνο να περάσουμε πρώτα από το σπίτι μου να ειδοποιήσω τους γονείς μου! Και πάμε και γρήγορα γιατί από ότι βλέπω το χιόνι πέφτει όλο και πιο πυκνό!

Και οι δυο φίλες, πιασμένες χέρι-χέρι, πέρασαν το γεφύρι σιωπηλά και κίνησαν βιαστικές για το κέντρο της μικρής πόλης. Σκέφτονταν τα όμορφα πράγματα που θα έκαναν μαζί. Θα γνώριζαν η μία τους γονείς της άλλης, θα έκαναν παρέα με τους υπόλοιπους συμμαθητές, θα μάθαινε η Μαριαλένα πατινάζ σε όποιον ήθελε… Πολλά σχέδια έκαναν τα δυο κορίτσια, τρέχοντας να ξεφύγουν από το χιόνι που συνέχιζε να πέφτει, χορεύοντας πάνω από τα σπίτια και τις καμινάδες της πόλης.

Αλέξανδρος Σαββόπουλος

_{www.pemptousia.gr}

Twitter